Święta Rito, Twoje życie było przykładem cierpliwości, miłości i oddania. Proszę Cię, abyś wspierała mnie w moich codziennych trudnościach i pomagała mi dobrze radzić sobie w ziemskim życiu.

Bóg obdarzył Cię wieloma łaskami za Twoją oddaną służbę, dlatego ośmielam się prosić, abyś wstawiała się za mną przed Jego obliczem i wypraszała mi łaski, które pomogą mi przejść przez wszystkie trudności. Proszę Cię, abyś przybliżała mnie do Boga i pomagała mi utrzymać wiarę, nawet w najtrudniejszych chwilach.

Poprzez Twoją wytrwałość i miłość, proszę, wzmocnij moją wiarę, nadzieję i miłość. Pomóż mi dostrzegać światło w ciemnościach i prowadź mnie ku wiecznemu życiu w niebie, w bliskości Boga, razem z Tobą i wszystkimi świętymi. Amen.

Święta Rita z Cascii to postać, która przyszła na świat jako Margherita Lotti w 1381 roku we Włoszech. Od najmłodszych lat była posłuszna i pogodna, nie sprawiając rodzicom żadnych problemów. Mimo pragnienia wstąpienia do zakonu, została wydana za mąż . Jednak w małżeństwie tym miała sytuacje spartańską, a to za sprawą męża – tyrana oraz rozpustnego gwałtownika, który dopuszczał się rękoczynów. W efekcie został zamordowany, prawdopodobnie przez towarzyszy od kieliszka i dobrej zabawy. Miała z nim dwóch synów, którzy niestety poszli w ślady ojca. Rita dużo się modliła, podczas gdy synowie wybierając vendette na zabójcach ich ojca umarli, jakby za karę, a po prawdzie na dezynterię. Rita podjęła się później godzenia jej rodziny z rodziną męża, a gdy to się udało – wstąpiła do zakonu. Tam też wykonywała różne prace, koncentrując się na modlitwie. Życie doczesne opuściła 22 maja 1457 roku w 67 roku życia i 40 roku w zakonie. Po jej śmierci miało dochodzić do wielu cudownych uzdrowień, które mają miejsce do dziś. Istnieje i ma się coraz lepiej obrządek pielgrzymowania do grobu Rity z różami, powierzając się jej wstawiennictwu i pomocy.. Po śmierci męża i dzieci, Rita w końcu zrealizowała swoje marzenie i wstąpiła do klasztoru św. Marii Magdaleny w Cascii. Tam wyróżniała się niezwykłą łagodnością i cierpliwością, przyjmując wszelkie cierpienia. Przez lata karmiła się jedynie Eucharystią i doświadczała cudownych zdarzeń. Zmarła 22 maja 1457 roku, a jej ciało zachowało się nietknięte przez rozkład. Ze względu na liczne uzdrowienia i nawrócenia, została uznana za świętą, a jej ciało przeniesiono do kościoła w Cascii.

Św. Charbel – Youssef Antoun Makhlouf (Józef Antoni Makhlouf) urodził się 8 maja 1828 roku w biednej chrześcijańskiej rodzinie w Bika Kafra, w Libanie. 16 maja 1828 roku zostaje ochrzczony i otrzymuje imię Youssef. Jako dziecko odznacza się wielką pobożnością i wiele czasu spędza na modlitwie. W roku 1851 wstępuje do nowicjatu w Maifug i przyjmuje imię Charbel. W roku 1852 przenosi się do klasztoru św. Morona w Annaya, a 1 listopada 1853 składa pierwsze śluby zakonne. W latach 1853-1859 studiuje teologię w klasztorze św. Cypriana w Kfifane. W Patriarchacie Zakonu Maronitów 23 lipca 1859 roku w Bkerke przyjmuje święcenia kapłańskie. W latach 1859-1875 oddaje się pracy i modlitwie w Annaya, kiedy to po raz pierwszy ujawniają się jego nadprzyrodzone dary. 15 lutego 1875 roku przenosi się do znajdującej się w pobliżu klasztoru pustelni pod wezwaniem św. Piotra i Pawła, gdzie prowadzi ascetyczny tryb życia, pości i umartwia się, a większość czasu zajmuje mu modlitwa i praktyki religijne. W pustelni tej spędza 23 lata, aż do śmierci. 16 grudnia 1898 roku doznaje udaru podczas odprawiania mszy świętej i w jego następstwie umiera w Wigilię Bożego Narodzenia – 24 grudnia 1898 roku. Zostaje pochowany na klasztornym cmentarzu, gdzie zgodnie z tradycją zakonną niezabalsamowane ciało ubrane w habit zostaje złożone w grobie bez trumny. Po pogrzebie o. Charbela nad jego grobem pojawiła się niesamowita, jasna poświata, która utrzymując się przez wiele tygodni sprawiła, że do grobu pustelnika zaczęły przybywać rzesze wiernych i ciekawskich. Władze klasztoru zaintrygowane tymi wydarzeniami postanowiły dokonać ekshumacji, która wykazała że ciało o. Charbela jest w doskonałym stanie, nie rozkłada się i wydziela olej.Źródło: https://zyciorysy.info/sw-charbel/ | Zyciorysy.info

Po wstąpieniu do zakonu Maronitów, prowadził ascetyczny tryb życia i oddawał się modlitwie. Zmarł 24 grudnia 1898 roku, a jego ciało zostało znalezione w doskonałym stanie. Św. Charbel został kanonizowany 9 października 1977 roku.